Vaak hebben mensen in hun relatie regelmatig dezelfde conflicten. Ze reageren dan vanuit een herhaling van patronen dat eigenlijk niets te maken heeft met wat er werkelijk in het hier en nu gebeurt. Wat er gebeurt is dat je samen verstrikt raakt in een dynamiek die niet helpend is, waarbij jullie innerlijk kind getriggerd raakt.
Wat is dat, je innerlijk kind?
Laat ik vooropstellen dat we als vrouw een klein meisje en als man een klein jongetje in ons hebben die liefde, acceptatie en aandacht nodig heeft. In onze kindertijd komen we allemaal in aanraking met pijnlijke, verdrietige ervaringen die voor ons als kind te groot waren om te verwerken. We denken op die jonge leeftijd zelfs dat het allemaal aan onszelf ligt en dat er iets mis is met ons, dat we niet goed genoeg zijn. Zo ontstaat de onbewuste overtuiging dat als je als kind het goed doet in de ogen van de ouders je dan liefde en aandacht zou krijgen. Het verschil is dat je als kind nu eenmaal afhankelijk bent van je ouders. Nu als volwassene niet meer. Maar de onbewuste overtuiging blijven we behouden, ook als we volwassen zijn.
Deze onbewuste overtuigingen kunnen in het contact met anderen ineens getriggerd worden. Dat merk je doordat je emotionele reactie eigenlijk helemaal niet past bij de situatie. Hij is vaak erg extreem. Zo kan het zijn dat je partner bijvoorbeeld zegt dat hij het eten niet zo lekker vindt of die broek die je aan hebt niet zo mooi. In jezelf voel je dan een golf van afwijzing, niet goed genoeg zijn en voor je het weet val je flink tegen hem uit. Op zo’n moment komt jouw innerlijk kind naar voren geraakt in de ervaring van destijds, bijvoorbeeld regelmatig erg bekritiseerd zijn. Iets wat toen te groot was om te verwerken en dat je het gevoel gaf niet goed genoeg te zijn. Dit schuift op zo’n moment van zo’n opmerking van je partner als een soort filter tussen hem en jou. Als je steeds beter leert inzien en voelen dat het niet jouw volwassen deel is die zo extreem reageert, maar jouw innerlijk kind, dan kunnen we ons innerlijk kind op dat moment als volwassene geven wat het destijds niet ontvangen heeft: liefde, aandacht, het gevoel precies goed genoeg te zijn. We kunnen in contact gaan met hem of haar en het geven wat het nodig heeft, dat wat ze niet voldoende ontvangen heeft als kind.
Mijn ervaring is dat het werken met het innerlijk kind, het kind in ons meer en meer ontmoeten en ontdekken wanneer het van invloed is in huidige situaties in het leven, pijn uit ons verleden heelt. Het leren communiceren met jouw innerlijk kind maakt de weg steeds meer vrij om het leven van jou te leven; vol vreugde, plezier en passie. Het is de liefde die we onszelf en ons innerlijk kind kunnen geven dat enorm krachtig is. Deze liefde aan onszelf zal zichtbaar en voelbaar worden voor de ander. Zo wordt de ander hiertoe aangetrokken en zul je ook gaan merken dat je relatie liefdevoller en vreugdzamer wordt met een stuk minder triggers.