We kennen allemaal het gevoel van je eenzaam voelen. Het kan zich uiten in je anders voelen, er niet bij horen. Het is anders dan je alleen voelen. Even alleen wandelen, schilderen of een boek lezen in de zon, zijn voorbeelden waarin we ons prettig voelen en kunnen opladen. Je kiest ervoor om even uit verbinding te zijn met anderen, omdat je dat nodig hebt. Het verschil met eenzaam zijn zit hem er in dat eenzaamheid gaat over het niet kunnen verbinden, terwijl je dat wel zou willen.
Het gevoel van eenzaamheid is daarom pijnlijk, omdat we ons als mens nu eenmaal graag willen verbinden met anderen en dat ook gewoonweg nodig hebben. We willen graag ergens bij horen, gezien en geaccepteerd worden.
Blijkbaar voelen we ons heel kwetsbaar, misschien zelfs angstig om die verbinding aan te gaan. We zijn wellicht vroeger te vaak afgewezen, gekwetst of hebben ons verlaten gevoeld op het moment dat we juist verbinding zochten. Om deze pijn niet meer te voelen zijn we onszelf gaan beschermen tegen nog meer pijn door verbinding te vermijden. En als we dat lang genoeg doen, weten we op een gegeven moment niet meer hoe we ons kunnen verbinden met anderen. Ons hart sluit zich als het ware voor de ander en voor jezelf, zonder dat je je dat zo beseft. We stoppen met voelen.
Hoe kunnen we deze eenzaamheid nu helen?
Het begint met eerst weer verbinden met onszelf. Het is als in een vliegtuig: eigen zuurstofmasker eerst alvorens je anderen helpt. Als jij leert werkelijk in verbinding te zijn met jezelf, met hoe je je fysiek emotioneel en mentaal voelt, leer je ook bij je behoeftes te komen. In contact zijn met jouw behoeftes geeft je ook inzicht in wat voor soort gebrek aan verbinding je nu eigenlijk voelt in die eenzaamheid. Is het werkelijk het gemis van een partner, of juist het gebrek aan een vrienden- of sportclub? De volgende stap is dat we uit onze comfortzone durven te stappen en ons kwetsbaar durven op te stellen. En dat vraagt een open hart naar onszelf en anderen. Vanuit dit open hart kunnen we een stapje naar buiten maken en contact leggen om ons opnieuw te leren verbinden. Dat kan door je in te schrijven bij een sportschool of een yogastudio en lessen te volgen met anderen, waarin je gelijkgestemden kunt vinden waarmee je je kunt gaan verbinden.
Het belangrijkste is te leren inzien en voelen dat uit verbinding gaan vroeger als kind heel nuttig was om pijn die te groot was niet te hoeven voelen. En dat jij nu als volwassene die onbewuste overtuiging echt mag loslaten. Dat je volledig vrij en onafhankelijk bent om jouw leven te leven in verbinding met anderen die jou voeden en dienen.